Κακοποίηση γυναικών

Ερχόμουν σπίτι μου. Περπατώντας. Η γειτονιά μου είναι ήρεμο μέρος. Και τα αυτοκίνητα ησυχάζουν όταν διασχίζουν τους δρόμους. Επομένως, δε γινόταν να μην ακούσω τα χαστούκια, τα κλάματα, τις φωνές. Έστω κι αν ήταν στην άλλη γωνία και δεν έβλεπα. Ένας νεαρός χαστούκιζε μια κοπέλα. Δε γράφω ότι ένα ζευγάρι τσακωνόταν. Ούτε ότι ήταν ένα ερωτικό καβγαδάκι. Αυτές τις ανοησίες δεν τις λέω ούτε σε μένα. Γιατί να τις γράψω; Ένας άντρας κακοποιούσε μια γυναίκα. Αυτό ήταν. Τίποτε λιγότερο.

Πλησίασα. Ο νεαρός δεν έπαιρνε από λόγια. Σε λιγότερο από μισό λεπτό ήμουν στο σπίτι μου και τηλεφωνούσα στην αστυνομία. Και μετά έμεινα μόνος με τις ενοχές μου... θα προτιμούσα να αντιδράσω βίαια, πιο βίαια από τον νεαρό, με έναν ζωώδη, πρωτόγονο τρόπο. Ναι, τότε θα τα είχα καλά με τον εαυτό μου. Ξέρω ότι δε θα βοηθούσε την κοπέλα· σίγουρα είναι πάλι μαζί του. Ξέρω ότι έσπασα τη σιωπή. Κανείς δεν προσπάθησε να παρέμβει ή έστω να κοιτάζει από μακριά. Είμαι σίγουρος ότι περισσότερες αντιδράσεις θα υπήρχαν αν φιλιόνταν στο πεζοδρόμιο... ούτε ποτέ μπορείς να ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη ενός καβγά ή αν θα ήμουν καλύτερός του αντιδρώντας το ίδιο και περισσότερο βίαια... τουλάχιστον έχω την εμπειρία και δε γύρισα να κοιτάξω την κοπέλα όταν έφευγα για να τηλεφωνήσω στην αστυνομία...

Κάποια στιγμή, θέλοντας και μη, θα έρθουμε σε επαφή με κακοποιημένες γυναίκες. Μπορεί να υφίστανται τώρα την κακοποίηση· μπορεί να προσπαθούν να ξεφύγουν· μπορεί να έχουν ξεφύγει. Είναι αναπόφευκτη η συνάντηση. Και οφείλουμε να τους συμπεριφερθούμε σωστά. Τόσο για τους μαθητές μας όσο και για τις ίδιες. Ξέρω ότι η κοινωνία ρίχνει το φταίξιμο στη γυναίκα. «Γιατί δε φεύγει;». «Επειδή φοβάται και γιατί πιστεύει ότι φταίει αυτή» είναι η απάντηση. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, φίλε αναγνώστη, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Και για να είμαστε και δίκαιοι, γιατί ποτέ δεν ρωτάμε: «Γιατί δε φεύγει ο άντρας;».

Το πρώτο βήμα είναι, λοιπόν, να δεχτούμε ότι φταίει ο άντρας και όχι η γυναίκα. Το επόμενο, που πάει χέρι χέρι με το πρώτο, είναι η ενημέρωση. Ευτυχώς, υπάρχει το διαδίκτυο και μπορούμε να μάθουμε πολλά. Εδώ θα βρείτε κάποιο υλικό που έχω σταχυολογήσει στο ιστολόγιό μου. Ψάχνοντας θα βρείτε κι άλλα, ειδικά σε άλλες γλώσσες. Το πιο σημαντικό όμως είναι το τρίτο και τελευταίο βήμα: να κάνετε κάτι. Ωραία είναι τα λόγια και οι ευαισθησίες· ποτέ δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα... 

Σχόλια