Με βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο οι γονείς είναι αυτοί που αποφασίζουν για το αν θα πάνε τα παιδιά τους στο ΚΕΔΔΥ. Είναι μια κατάσταση που προκαλεί συχνά προβλήματα, αφού πολλοί γονείς δεν αποδέχονται το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε καθημερινά: κι εμείς και τα παιδιά ταλαιπωρούμαστε. Το θέμα είναι πώς θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Αυτό το ερώτημα με έχει απασχολήσει πολύ. Το βασικό εμπόδιο είναι φυσικά ο νόμος: δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Η μόνη λύση που μας μένει είναι να κριθεί αντισυνταγματικός. Είναι δυνατόν; Πιστεύω πως ναι.
Πιθανόν να μην το γνωρίζετε, αλλά τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι υπεράνω του συντάγματος. Τα Ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα του παιδιού, ορίζουν ως δικαίωμα το δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση. Όταν οι γονείς αρνούνται να πάνε το παιδί τους στο ΚΕΔΔΥ, δεν παραβιάζουν το συγκεκριμένο δικαίωμα; Όταν ένα παιδί έχει νοητική ανεπάρκεια, αυτισμό, μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠ-Υ και δεν του παρέχουν όλη τη βοήθεια που του αξίζει, δεν το παραμελούν; Πώς επομένως ο συγκεκριμένος νόμος δεν παραβιάζει τα δικαιώματα του παιδιού; Γιατί είναι σύννομο να μένει ένα παιδί χωρίς διάγνωση, χωρίς δηλαδή τη δυνατότητα να του προσφέρει το σύστημα και αυτά τα λίγα που προσφέρει, μόνο και μόνο επειδή έτσι θέλουν οι γονείς; Αν αλλάξει αυτή η πρακτική, αν τα παιδιά στέλνονται στο ΚΕΔΔΥ ύστερα από τη γνώμη του εκπαιδευτικού, αυτή η αλλαγή δε θα είναι σύμφωνη με τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα παραπάνω; Δυστυχώς, για την ώρα δύσκολα. Θεωρητικά θα μπορούσε κάποιος εκπαιδευτικός να πάει τους γονείς στον εισαγγελέα ανηλίκων για παραμέληση. Αυτό όμως στη χώρα μας φαντάζει αστείο. Εξάλλου, με την ισχύουσα νομοθεσία και ο γονιός με τη σειρά του θα πήγαινε τον εκπαιδευτικό για οποιονδήποτε αστείο λόγο στον εισαγγελέα και ο εκπαιδευτικός θα έμπαινε αυτόματα σε διαθεσιμότητα. Και η όλη προσπάθεια θα τελείωνε εδώ... Πιο ρεαλιστικό για την ώρα μού φαίνεται να προβούν τα συνδικαλιστικά μας όργανα σε γραπτές ανακοινώσεις, να επιχειρήσουν να ενημερώσουν την κοινωνία και να συλλέξουμε υπογραφές, μήπως πιεστεί η κυβέρνηση και αλλάξει ο νόμος. Δύσκολο πάντως να τα καταφέρουμε. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι κάποια τολμηρή ή κάποιος τολμηρός να καταφύγει στα δικαστήρια.
Αυτό το ερώτημα με έχει απασχολήσει πολύ. Το βασικό εμπόδιο είναι φυσικά ο νόμος: δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Η μόνη λύση που μας μένει είναι να κριθεί αντισυνταγματικός. Είναι δυνατόν; Πιστεύω πως ναι.
Πιθανόν να μην το γνωρίζετε, αλλά τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι υπεράνω του συντάγματος. Τα Ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα του παιδιού, ορίζουν ως δικαίωμα το δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση. Όταν οι γονείς αρνούνται να πάνε το παιδί τους στο ΚΕΔΔΥ, δεν παραβιάζουν το συγκεκριμένο δικαίωμα; Όταν ένα παιδί έχει νοητική ανεπάρκεια, αυτισμό, μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠ-Υ και δεν του παρέχουν όλη τη βοήθεια που του αξίζει, δεν το παραμελούν; Πώς επομένως ο συγκεκριμένος νόμος δεν παραβιάζει τα δικαιώματα του παιδιού; Γιατί είναι σύννομο να μένει ένα παιδί χωρίς διάγνωση, χωρίς δηλαδή τη δυνατότητα να του προσφέρει το σύστημα και αυτά τα λίγα που προσφέρει, μόνο και μόνο επειδή έτσι θέλουν οι γονείς; Αν αλλάξει αυτή η πρακτική, αν τα παιδιά στέλνονται στο ΚΕΔΔΥ ύστερα από τη γνώμη του εκπαιδευτικού, αυτή η αλλαγή δε θα είναι σύμφωνη με τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα παραπάνω; Δυστυχώς, για την ώρα δύσκολα. Θεωρητικά θα μπορούσε κάποιος εκπαιδευτικός να πάει τους γονείς στον εισαγγελέα ανηλίκων για παραμέληση. Αυτό όμως στη χώρα μας φαντάζει αστείο. Εξάλλου, με την ισχύουσα νομοθεσία και ο γονιός με τη σειρά του θα πήγαινε τον εκπαιδευτικό για οποιονδήποτε αστείο λόγο στον εισαγγελέα και ο εκπαιδευτικός θα έμπαινε αυτόματα σε διαθεσιμότητα. Και η όλη προσπάθεια θα τελείωνε εδώ... Πιο ρεαλιστικό για την ώρα μού φαίνεται να προβούν τα συνδικαλιστικά μας όργανα σε γραπτές ανακοινώσεις, να επιχειρήσουν να ενημερώσουν την κοινωνία και να συλλέξουμε υπογραφές, μήπως πιεστεί η κυβέρνηση και αλλάξει ο νόμος. Δύσκολο πάντως να τα καταφέρουμε. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι κάποια τολμηρή ή κάποιος τολμηρός να καταφύγει στα δικαστήρια.
Σχόλια