Ηλεκτρονικά σχολικά βιβλία

Όταν κατασκευάζεις ψηφιακό υλικό, πρωταρχικός στόχος είναι να αξιοποιείς τα πλεονεκτήματα που σου προσφέρει ο συγκεκριμένος κόσμος. Να έχεις ως βάση δηλαδή τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών και να μην εμπλουτίζεις απλώς, ψηφιακά, πράγματα που προέρχονται από τον αναλογικό κόσμο. Απαιτεί να δημιουργήσεις κάτι καινούριο, που υπακούει σε διαφορετικούς κανόνες από το παλιό και όχι να προσθέσεις μερικά στοιχεία, π.χ., βίντεο, χάρτες, εικόνες ή μικροεφαρμογές. Δεν πιστεύω ότι η προσπάθεια του Υπουργείου να δημιουργήσει ηλεκτρονικά σχολικά βιβλία το πέτυχε.

Καταρχήν, δεν μπορείς να γράψεις μέσα στα βιβλία. Τι πιο απλό από το να κάνεις τις ασκήσεις στον η/υ; Να γράϕεις κείμενα, να συμπληρώνεις ασκήσεις αντιστοίχισης, σωστού-λάθους κ.τ.λ. Τίποτα από αυτά δεν μπορείς να κάνεις.

Δεν μπορείς να χειριστείς τα αντικείμενα που υπάρχουν. Σκεϕτείτε στα κλάσματα, στους δεκαδικούς, στη συμμετρία, στα μοτίβα να μπορούν οι μαθητές να τροποποιούν τα παραδείγματα του βιβλίου ή να πειράζουν την ιστορική γραμμή στο μάθημα της Ιστορίας εμπλουτίζοντάς την ανάλογα με τις εργασίες που τους αναθέτει ο εκπαιδευτικός ή ανάλογα με τα ενδιαϕέροντά τους.

Πέρα από αυτά, δε θα έπρεπε τα βιβλία να σου δίνουν τη δυνατότητα να σχολιάζεις το κείμενο, να υπογραμμίζεις, να γράϕεις πλαγιότιτλους, περιλήψεις, να κατασκευάζεις εννοιολογικούς χάρτες, ιστορικές γραμμές; Ούτε αυτά υπάρχουν...

Οποιοσδήποτε, αν βάλει τη φαντασία, μπορεί να αυξήσει τη λίστα. Το θέμα δεν είναι οι προσθήκες. Το θέμα είναι να αλλάξουμε τα μυαλά μας. Και κυρίως να τα αλλάξουν οι υπεύθυνοι του υπουργείου.

Σχόλια