Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού

Συχνά εκπαιδευτικοί απαξιώνουν το επάγγελμά τους: θεωρούν ότι είναι κατώτερο από άλλα, εύκολο, μικρής σημασίας και σπουδαιότητας. Κάποιοι προβάλλουν στο επάγγελμα τη δική τους αξία, τον δικό τους τρόπο δουλειάς. Κάποιοι άλλοι, άξιοι, έχουν ακούσια ενστερνιστεί την απαξίωση με την οποία περιβάλλει το επάγγελμά μας η κοινωνία.

Εγώ πιστεύω ότι, αν δεχτείς την κοινωνική ιεραρχία των επαγγελμάτων και μιλώντας πάντα για την αξία ενός επαγγέλματος και όχι για την αποτελεσματικότητα των λειτουργών του, δύσκολα θα βρεις σπουδαιότερο. Κι αυτό επειδή σκοπός του σχολείου είναι να δημιουργήσει το τελειότερο δυνατόν ον τη στιγμή ακριβώς της ενηλικίωσης. Να καταστήσει τον ανήλικο έτοιμο να αντιμετωπίσει τη σημαντικότερη πρόκληση: τη ζωή.

Το σχολείο δεν είναι για να μάθεις διαίρεση, συντακτικό ή τον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής. Είναι για να μάθεις να αντιμετωπίζεις προκλήσεις, να μάθεις να στέκεσαι στα πόδια σου, να μάθεις να ζεις με τους άλλους. Ποιοι άλλοι μπορούν να τα προσφέρουν αυτά στα παιδιά μας; Ποιο από αυτά είναι ασήμαντο;

Ξέρω ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι τέλειο. Ποτέ δε θα είναι. Με το να μας απαξιώνουν όμως, και κυρίως με το να απαξιώνουμε εμείς οι ίδιοι τη δουλειά μας, δε θα το βελτιώσουμε ποτέ.

Σχόλια

Ο χρήστης Μιχαλάρου Κυριακή είπε…
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ .ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ !!!! ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΝΟΙΩΘΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΕΡΝΑΩ ΩΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΟΥ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΠΑΝΤΑ ΠΩΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.